زنگ آخر بود و سر کلاس بچه های یازدهم تجربی بودم. عادتی که دارم موقع درس دادن نمیگذارم کسی همراه من یادداشت بردارد. چند تایی از بچه ها هستند که به خیال خودشان زرنگی میکنند و فکر میکنند معلم متوجه نمیشود. گفتم هیچ کس نمینویسه! بعد نمیدانم چه شد که گفتم منظورم هیچ کس نیستا! همین جمله بحثی را در کلاس به راه انداخت. بچه ها شروع کردند به سوال پرسیدن. خانم! هیچ کس خواننده ی مورد علاقه اتونه؟ گفتم من فقط اسمشو شنیدم. عمرا بتونید حدس بزنید هوادار چه کسی ام ؟! اسامی خواننده های پاپ اینوری و اونوری یک به یک از گوشه و کنار کلاس به گوش میرسید. اسامی برخی خواننده ها رو اصلا نشنیده بودم. همه رو نام بردند و مانده بودند مد نظر من چه کسی است. مرتب جو کلاس را متشنج میکردم و از هیاهوی آنها برای پی بردن به نام فرزاد فرخ لذت می بردم. سر آخر یکی از بچه ها نامش را گفت و کلاس به یک ارامش نسبی رسید. حال مانده بودند فرزاد فرخ کیست و چه ترانه هایی خوانده است. جز دو سه نفر از بچه ها کسی نمیشناخت او را. خوشم امده بود کمی اذیتشان کنم. گفتم هر کسی آشنایی داشته باشه و برای من بلیط کنسرتش را بیاورد مستمرش بیست است. همهمه ای شد. یکی گفت خانم ما بلیط کنسرت طلیسچی رو براتون میاریم. گفتم فقط فرزاد فرخ. آن هم vip.
دیگری رو به بچه ها پیشنهاد داد که بچه ها نفری ۵۰۰۰ تومان بیارین برای خانم بلیط کنسرت بخریم. گفتم عالیه. مستمر همه اتون رو بیست میدم. باورشان شده بود طفلکی ها
درباره این سایت